آیا تبدیل علم به محصول در علوم انسانی محقق می‌شود؟: یک مطالعة آمیخته

هدف: این پژوهش با هدف امکان­سنجی تبدیل علم به محصول و تحقق فرایند ترجمان دانش در علوم انسانی کشور با بهره‌گیری از نظرات پژوهشگران شاخص علوم انسانی ایران و ارائه الگوی مناسب این حوزه به انجام رسیده است. روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‏های ترکیبی (متوالی – تبیینی) است که شامل دو روش کمّی- کیفی و با دو جهت­گیری اثباتی- تفسیری می­باشد. ابزار گردآوری داده در بخش کمّی پرسشنامه محقّق­ساخته و در بخش کیفی مصاحبة نیمه­ساختار­‌یافته می‌باشد. جامعة پژوهش حاضر را کلّیّة اعضاء هیأت علمی گروه‌های علوم انسانی سراسر کشور از رشته‌های مختلف علوم‌انسانی تشکیل داده­اند. یافته‌ها: یافته­های بخش کمّی این پژوهش بر معنی‌داری مؤلّفه‌های یکی از مدل‌های استاندارد جهانی ترجمان دانش یعنی منبع، محتوا، زمینه، محیط و کاربران پژوهش در علوم انسانی کشور دلالت داشت و نشان‌دهندة تحقق ترجمان دانش در این علوم (2/60 درصد) بود. نتیجه­گیری: با تکیه بر نتایج بخش کمّی که دلالت بر معنی­دار بودن فرایند ترجمان دانش در علوم انسانی داشت، به­وسیلة رویکرد کیفی و انجام مصاحبه با پژوهشگران شاخص علوم انسانی ایران داده­های حاصله کد‌‌بندی، طبقه‌بندی، تجزیه و تحلیل شده و یافته‌های بخش کیفی این پژوهش منجر به ارائة الگوی هدفمند ترجمان دانش در علوم انسانی شد.